MARINA'S BLOG

 Διαβάζοντας στο βιβλίο του Γκάντι  "Το δώρο του θυμού" ότι οι αγορές δημιουργούν μονάχα βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση, η οποία ξεθωριάζει γρήγορα, και πως πολύ μεγαλύτερη χαρά θα βρούμε σε πράγματα που δημιουργούμε παρά σε πράγματα που αγοράζουμε και πετάμε, αναλογίζομαι πως και εγώ συνέχεια παρασύρομαι από τον καταναλωτισμό της κοινωνίας μας και πέφτω θύμα του. Η συνεχής επιθυμία για υλικά αγαθά πολλές φορές γίνεται αυτοσκοπός και μετατρέπεται σε μία διαδικασία όπου μόνο άγχος μας γεμίζει, καθώς γίνεται εμμονή. Χάνουμε το ουσιαστικό νόημα της ζωής και την αληθινή χαρά πιστεύοντας πως οι ανασφάλειές μας και τα κενά μας θα εξαφανιστούν με τις αγορές. Όμως, αν παρατηρήσουμε, θα δούμε πως αυτή η ικανοποίηση φεύγει αμέσως και μετά πάλι έρχεται η θλίψη και μετά πάλι σπεύδουμε να πέσουμε με τα μούτρα στις αγορές. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Επίσης δημιουργούμε στον εαυτό μας ψεύτικες ανάγκες μη σκεπτόμενοι τι πραγματικά χρειαζόμαστε στη ζωή μας ή συγκρινόμαστε με άλλους και τους ανταγων

 Παγιδευόμαστε μέσα στην καθημερινότητα, μέσα σε άγχη, ανασφάλειες και αβεβαιότητες. Πολλές φορές η ζωή μπορεί να μοιάζει μάταιη, εντελώς μαύρη και κουραστική. Υπάρχουν στιγμές που θες να τα παρατήσεις όλα, να κάνεις μία παύση και να παγώσεις το χρόνο. Υπάρχουν μέρες που θες να μείνεις για πάντα στο κρεβάτι σου, απομονωμένος από όλους και όλα, χαμένος μέσα σε έναν δικό σου κόσμο. Ο φόβος και το άγχος σε τρομάζουν, τρώνε τη σάρκα σου, οι ελπίδες σου καταρρέουν και απελπίζεσαι. Άπειρες φορές τα έχω αισθανθεί όλα αυτά με χειρότερο εχθρό μου το άγχος, το οποίο με επισκέπτεται μέρα και νύχτα, ακινητοποιώντας με και αφαιρώντας μου στιγμές χαράς και ηρεμίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί να αφήσω τα πάντα και να μείνω στάσιμη, επιλέγοντας δηλαδή την πιο εύκολη λύση. Αλλά τελικά συνειδητοποιώ ότι είμαι δυνατή από τη στιγμή που συνεχίζω και επιμένω να αγωνίζομαι και να προσπαθώ, να ψάχνω και να μαθαίνω, να εξελίσσομαι και να προχωρώ. Μέχρι πριν δυο και τρία χρόνια θα ξυπνούσα κατά βά