Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ;

                               

 Αναρωτιέμαι...Θα μπορέσουμε να είμαστε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι; Και τι είναι ελευθερία; Ποιος χαρακτηρίζεται εσωτερικά ελεύθερος χωρίς καμία αμφισβήτηση; Υπάρχουν συγκεκριμένες
''οδηγίες'' που σε κατευθύνουν προς τα εκεί; Μήπως ελευθερία είναι απλώς στιγμές; Μήπως πάλι είναι ο μη δογματικός τρόπος σκέψης και έκφρασης; Μήπως είναι η ίδια η πάλη για την ελευθερία;
Κατ΄εμέ ο άνθρωπος που την κατακτά, είναι και ευτυχισμένος. Και αποτελεί τον δικό μου σκοπό ύπαρξης. Επιδιώκω την ολοκληρωτική μου απελευθέρωση και λύτρωση. Δεν είναι εύκολο. Και δεν ξέρω αν θα το κατορθώσω ποτέ. Μπορώ όμως σίγουρα να κάνω μικρά μικρά βηματάκια και κάθε φορά να αφήνω πίσω μου κάτι που με υποδούλωνε και δεν με άφηνε να πετύχω τον στόχο μου.
Για να νιώσω ελεύθερη, πρέπει να βρίσκομαι κάπου όπου μπορώ να είμαι 100% ο ευατός μου. Χωρίς να καταπιέζω καμία πλευρά μου, χωρίς να υποκρίνομαι, χωρίς να βάζω ταμπέλες, χωρίς να λειτουργώ με βάση προκαθορισμένους κανόνες και στερεότυπες αντιλήψεις. Θέλω να εκφράζομαι με τον δικό μου, μοναδικό τρόπο, χωρίς να φοβάμαι και χωρίς να ενδιαφέρομαι για το αν θα με κρίνουν, για το αν είναι χιλιόμετρα μακριά όλη η κοσμοθεωρία μου από των άλλων. Θέλω να ζω όπως ποθώ να ζω, δίχως περιορισμούς με κύριο καθοδηγητή τη συνείδησή μου. Χωρίς να αφήσω τη φωνή κάποιου να πνίξει τη δική μου εσωτερική φωνή. Θέλω να νικήσω τους φόβους μου και να ξεπεράσω τις ανασφάλειες μου ώστε να μπορώ να ζω την κάθε στιγμή χωρίς να χάνω μέσα από τα χέρια μου ευκαιρίες, συναισθήματα, ανθρώπους και όνειρα. Θέλω ο τρόπος σκέψης μου να είναι πολύπλευρος, ολιστικός και να μην προσκολλάται μόνο σε απόψεις που ήξερε αλλά συνεχώς να μαθαίνω και να εξελίσσομαι βοηθώντας έτσι κι άλλους ανθρώπους. Θέλω να μάθω να εμπιστεύομαι τη ροή της ζωής. Να μη θέλω να τα ελέγχω όλα εγώ. Να βιώνω την κάθε ημέρα χωρίς το άγχος, χωρίς το φόβο, χωρίς τη δειλία για την αβεβαιότητα του αύριο. Θέλω να καταφέρω να με αγαπήσω χωρίς να προσπαθώ μανιωδώς να με αλλάζω αλλά να αγκαλιάσω αυτό που είμαι. Τότε θα αισθανθώ πραγματικά ελεύθερη!!
  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Η πιο ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι αυτή της μητρότητας. Και σίγουρα θα αποτελεί την πιο ιδιαίτερη απ' όλες για ολόκληρη τη ζωή μου. Έχω λοιπόν την ευλογία, στα 24 μου σχεδόν χρόνια, να αποκαλώ τον εαυτό μου "μητέρα" και νιώθω τιμή για αυτό, καθώς η μητρότητα είναι μια ιερή έννοια και ο ρόλος που περικλείει είναι τεράστιος και εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το σημαντικότερο πράγμα που με απασχολεί είναι να είμαι όσο πιο καλή γίνεται σε αυτόν μου το ρόλο που αποτελεί και τον πιο μεγάλο μου στόχο. Πραγματικά προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να παρέχω στο παιδί μου όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ευτυχισμένο, δηλαδή ασφάλεια, στήριξη, αγάπη, ηρεμία, κατανόηση και στοργή. Θα προσπαθήσω επίσης να μην κάνω τραγικά λάθη που θα το στιγματίσουν και θα το πληγώσουν. Και πραγματικά όλος μου αυτός ο αγώνας με κάνει να νιώθω γεμάτη ειδικά όταν θα βλέπω να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειές μου, δηλαδή να ανθίζει το παιδί
 Ένα σημαντικό βήμα που θα σε βοηθήσει για να έχεις μία καλή εικόνα - σχέση για/με τον εαυτό σου και θα σε βοηθήσει γενικότερα και στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης - αυτοπεποίθησής σου και του χαρακτήρα σου και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής σου είναι η αυτοπειθαρχία. Το να μπορείς δηλαδή να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να τηρείς τις υποσχέσεις που του δίνεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω ότι κάνω πράξη αυτό που δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου ένα αίσθημα δύναμης(όχι υπερδύναμης) με κατακλύζει και αισθάνομαι ότι είμαι ικανή να φέρω εις πέρας κάτι. Αντίθετα όταν δεν μπαίνω καν στον κόπο να πράξω αυτά που έχω σχεδιάσει, πέφτει καλώς ή κακώς η εικόνα μου, ότι δηλαδή δε μπορώ να πειθαρχηθώ. Αυτό είναι μία συνήθεια που χτίζεται σιγά σιγά. Επίσης θεωρώ ότι αν θέλεις κάτι, πρέπει να κάνεις και τις ανάλογες πράξεις. Αν εγώ θέλω να μπορώ να πιστεύω και να βασίζομαι στον εαυτό μου θα πρέπει να καλλιεργήσω την αυτοπειθαρχία μου. Αν δε με ενδιαφέρει, τότε λογικό είναι να μη μπω στον κόπο. Και δε
 Υπάρχουνε μέρες που αισθήματα ματαιότητας με κατακλύζουν. Πως τίποτα δεν έχει νόημα. Άλλες μέρες πάλι που μία αποτυχία, ένα λάθος με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη. Σαφώς δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι κάτι τραγικό, ίσα ίσα που θεωρώ πως εξελίσσεσαι και γίνεσαι σοφότερος αλλά σαν ένας άνθρωπος τελειομανής αντιμετωπίζω τον εαυτό μου κάπως πιο σκληρά θα έλεγα. Βάζω πολλούς και υψηλούς στόχους φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της υπερκόπωσης και ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος μου. Με μικρούς στόχους και με μικρά βήματα είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα επιτύχεις. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός και δραστήριος, μου αρέσει να κάνω και να μαθαίνω πράγματα αλλά αρκετές φορές προκειμένου να νιώσω ικανή, δυνατή και ξεχωριστή θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Αν δεν τα κάνω, αισθάνομαι όχι και τόσο ικανή. Ακόμα και όταν τα κάνω, πάντα βρίσκω κάτι να μην είμαι ικανοποιημένη. Όλα αυτά είναι φυσικό και επόμενο να μου προκαλούν απίστευτο άγχος και να μη μπορώ να είμαι χαρούμενη. Η αλήθεια βέβαια είναι