Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Κολλάμε ταμπέλες στην ευτυχία και τη βάζουμε σε κουτάκια περιορίζοντας έτσι τον εαυτό μας και τους άλλους. Η ευτυχία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση του καθενός και σίγουρα υποκειμενική ως ένα μεγάλο βαθμό. Δίνουμε οδηγίες ή συμβουλές χωρίς να σκεφτόμαστε ότι αυτό για τον άλλον μπορεί να είναι "λάθος" ή να μη λειτουργεί. Παρασυρόμαστε από παγιωμένες και στερεοτυπικές αντιλήψεις. Νομίζουμε πως ο άλλος θα ευτυχήσει αν ακολουθήσει τις δικές μας απόψεις ή θεωρήσεις για τα πράγματα ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι χάνουμε στιγμές, δε συνάπτουμε σχέσεις ή τις καταστρέφουμε, μένουμε πίσω στα όνειρά μας γιατί έχουμε περιοριστικές πεποιθήσεις. Ας αφεθούμε ελεύθεροι για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και να ακολουθήσουμε το δρόμο που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους. Το μονοπάτι της ευτυχίας και της ελευθερίας είναι δύσκολο, θέλει γενναιότητα και τόλμη, θέλει αρκετές φορές και ασυμβιβασίες, αλλά αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μας, είναι ένα δώρο προς εμάς, ένα δώρο που μας αξίζει και πρέπει να παλέψουμε για αυτό!





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσω τα σκοτάδια μου, ο μόνος τρόπος για να σβήσω λίγο από το μαύρο που χρωματίζει την ψυχή μου είναι να κοιτάζω πίσω στο παρελθόν, για να συνειδητοποιήσω όλα όσα δεν είχα και έχω τώρα στο παρόν. Για να αντιληφθώ πού βρισκόμουν και πού βρίσκομαι τώρα. Για να νιώσω ευγνώμων για όλα όσα κατάφερα να αποκτήσω. Για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν τα παράτησα, που συνέχισα να παλεύω με τα πιο τρομακτικά σκοτάδια μου και με τους πιο επικίνδυνους δαίμονές μου. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνω να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή μου. Μπορεί να είναι λάθος τρόπος, να είναι όλα μια ψευδαίσθηση και να μη χρειάζεται καν να σκεφτώ όλα όσα έχω καταφέρει για να μπορώ να νιώθω ικανή. Ίσως πρέπει να νιώθω έτσι ανεξαρτήτως κατορθωμάτων. Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι έτσι αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Σίγουρα η οικογένεια που έχω καταφέρει να δημιουργήσω είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μπορώ να νιώθω ευγνωμοσύνη κάθε μέρα στο θεό και στη ζωή, γιατί η αγάπη είναι αυτή που σε γεμί...
  Ένας Γερμανός ποιητής είπε πως ο άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα, και αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό. Πράγματι ο άνθρωπος ανθίζει, λάμπει, ακτινοβολεί, γεμίζει αγάπη και αισιοδοξία και πετυχαίνει, εάν ποτίζει τον εαυτό του με λόγια όμορφα και με ασχολίες και συνήθειες καλές για το νου, το σώμα και την ψυχή του. Η αυτοεκτίμηση και η αυτοαγάπη συνοδεύονται και από ανάλογες πράξεις, από τέτοιου είδους συμπεριφορές, προσπαθείς δηλαδή να προσφέρεις προς εσένα ό,τι καλύτερο μπορείς, προσφέρεις στον εαυτό σου τη χαρά και την ηρεμία, την ανακούφιση και την ελπίδα, τη φροντίδα και την κατανόηση. Προσπαθείς να αποφύγεις οτιδήποτε βλαβερό και τοξικό προς εσένα, ανθρώπους, συνήθειες, κακές σκέψεις που σε καταβάλλουν και σε φθείρουν ψυχολογικά. Βάζεις εσένα ως προτεραιότητα, προσπαθείς να σου δώσεις τα πιο πολύτιμα εφόδια για να μην σε αφ...
 Υπάρχουνε μέρες που αισθήματα ματαιότητας με κατακλύζουν. Πως τίποτα δεν έχει νόημα. Άλλες μέρες πάλι που μία αποτυχία, ένα λάθος με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη. Σαφώς δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι κάτι τραγικό, ίσα ίσα που θεωρώ πως εξελίσσεσαι και γίνεσαι σοφότερος αλλά σαν ένας άνθρωπος τελειομανής αντιμετωπίζω τον εαυτό μου κάπως πιο σκληρά θα έλεγα. Βάζω πολλούς και υψηλούς στόχους φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της υπερκόπωσης και ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος μου. Με μικρούς στόχους και με μικρά βήματα είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα επιτύχεις. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός και δραστήριος, μου αρέσει να κάνω και να μαθαίνω πράγματα αλλά αρκετές φορές προκειμένου να νιώσω ικανή, δυνατή και ξεχωριστή θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Αν δεν τα κάνω, αισθάνομαι όχι και τόσο ικανή. Ακόμα και όταν τα κάνω, πάντα βρίσκω κάτι να μην είμαι ικανοποιημένη. Όλα αυτά είναι φυσικό και επόμενο να μου προκαλούν απίστευτο άγχος και να μη μπορώ να είμαι χαρούμενη. Η αλήθεια βέβαια ε...