Κολλάμε ταμπέλες στην ευτυχία και τη βάζουμε σε κουτάκια περιορίζοντας έτσι τον εαυτό μας και τους άλλους. Η ευτυχία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση του καθενός και σίγουρα υποκειμενική ως ένα μεγάλο βαθμό. Δίνουμε οδηγίες ή συμβουλές χωρίς να σκεφτόμαστε ότι αυτό για τον άλλον μπορεί να είναι "λάθος" ή να μη λειτουργεί. Παρασυρόμαστε από παγιωμένες και στερεοτυπικές αντιλήψεις. Νομίζουμε πως ο άλλος θα ευτυχήσει αν ακολουθήσει τις δικές μας απόψεις ή θεωρήσεις για τα πράγματα ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι χάνουμε στιγμές, δε συνάπτουμε σχέσεις ή τις καταστρέφουμε, μένουμε πίσω στα όνειρά μας γιατί έχουμε περιοριστικές πεποιθήσεις. Ας αφεθούμε ελεύθεροι για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και να ακολουθήσουμε το δρόμο που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους. Το μονοπάτι της ευτυχίας και της ελευθερίας είναι δύσκολο, θέλει γενναιότητα και τόλμη, θέλει αρκετές φορές και ασυμβιβασίες, αλλά αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μας, είναι ένα δώρο προς εμάς, ένα δώρο που μας αξίζει και πρέπει να παλέψουμε για αυτό!
Η πιο ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι αυτή της μητρότητας. Και σίγουρα θα αποτελεί την πιο ιδιαίτερη απ' όλες για ολόκληρη τη ζωή μου. Έχω λοιπόν την ευλογία, στα 24 μου σχεδόν χρόνια, να αποκαλώ τον εαυτό μου "μητέρα" και νιώθω τιμή για αυτό, καθώς η μητρότητα είναι μια ιερή έννοια και ο ρόλος που περικλείει είναι τεράστιος και εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το σημαντικότερο πράγμα που με απασχολεί είναι να είμαι όσο πιο καλή γίνεται σε αυτόν μου το ρόλο που αποτελεί και τον πιο μεγάλο μου στόχο. Πραγματικά προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να παρέχω στο παιδί μου όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ευτυχισμένο, δηλαδή ασφάλεια, στήριξη, αγάπη, ηρεμία, κατανόηση και στοργή. Θα προσπαθήσω επίσης να μην κάνω τραγικά λάθη που θα το στιγματίσουν και θα το πληγώσουν. Και πραγματικά όλος μου αυτός ο αγώνας με κάνει να νιώθω γεμάτη ειδικά όταν θα βλέπω να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειές μου, δηλαδή να ανθίζει το παιδί
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου