Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

 Συνηθίζω να εμπνέομαι από τις δύσκολες και σκοτεινές ημέρες... Και αυτές καλώς ή κακώς υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Το θέμα είναι να μάθουμε να ζούμε με αυτές και με όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Ποτέ δε θα πάψουν να υπάρχουν. Το σημαντικό είναι να αποδεχτούμε ότι η ζωή δε θα κυλά πάντα ήρεμα και αισιόδοξα.. Και να θυμόμαστε επίσης ότι και οι αρνητικές ημέρες θα περάσουν. Όλα κάνουν τον κύκλο τους και καλό είναι να μάθουμε να κυλάμε με αυτούς τους ρυθμούς. "Πάντα ρει" όπως είπε και ο Ηράκλειτος. Η αποδοχή αποτελεί το σημαντικότερο κλειδί για την εσωτερική ηρεμία. Αν μάθουμε να αφεθούμε, να εμπιστευτούμε τη φυσική και ομαλή αυτή ροή της ζωής θα είμαστε πιο κοντά ως προς την ηρεμία που αποζητάμε όλοι μας. Ας μην τρομάζουμε κάθε φορά που μας επισκέπτονται συννεφιασμένες και μουντές μέρες. Να θυμόμαστε ότι η επόμενη είναι μία άλλη ημέρα και μία νέα αρχή. Όλα- θετικά και αρνητικά- είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής και καλό είναι να δουλέψουμε με τον εαυτό μας για να το πετύχουμε!




                                                 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσω τα σκοτάδια μου, ο μόνος τρόπος για να σβήσω λίγο από το μαύρο που χρωματίζει την ψυχή μου είναι να κοιτάζω πίσω στο παρελθόν, για να συνειδητοποιήσω όλα όσα δεν είχα και έχω τώρα στο παρόν. Για να αντιληφθώ πού βρισκόμουν και πού βρίσκομαι τώρα. Για να νιώσω ευγνώμων για όλα όσα κατάφερα να αποκτήσω. Για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν τα παράτησα, που συνέχισα να παλεύω με τα πιο τρομακτικά σκοτάδια μου και με τους πιο επικίνδυνους δαίμονές μου. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνω να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή μου. Μπορεί να είναι λάθος τρόπος, να είναι όλα μια ψευδαίσθηση και να μη χρειάζεται καν να σκεφτώ όλα όσα έχω καταφέρει για να μπορώ να νιώθω ικανή. Ίσως πρέπει να νιώθω έτσι ανεξαρτήτως κατορθωμάτων. Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι έτσι αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Σίγουρα η οικογένεια που έχω καταφέρει να δημιουργήσω είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μπορώ να νιώθω ευγνωμοσύνη κάθε μέρα στο θεό και στη ζωή, γιατί η αγάπη είναι αυτή που σε γεμί...
 Όλα θέλουν το χρόνο τους. Χρειάζεται υπομονή, ψυχραιμία και ένα ήρεμο μυαλό - όσο αυτό είναι δυνατόν - για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στις δυσκολίες της καθημερινότητας και να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα.   Έγινα για δεύτερη φορά μαμά πριν τρεις εβδομάδες και όλα μοιάζουν τόσο ξένα και περίεργα. Τύψεις, αρνητικές σκέψεις, φόβος και νοσταλγία. Ενοχές γιατί δε μπορώ να περνώ ακόμα το χρόνο που περνούσα με την κόρη μου και έχω πέσει με τα μούτρα στο μωρό, αφού χρειάζεται συνεχώς τάισμα και νανούρισμα. Αρνητικές σκέψεις, καθώς πιστεύω ότι όλο αυτό δε θα τελειώσει και ένα κύμα απελπισίας με κατακλύζει. Φόβος ότι ίσως να μη μπορώ να τα καταφέρω και νοσταλγία για τις στιγμές που περνούσα με τον άντρα και την κόρη μου πριν έρθει το μωρό.  Σαφώς ήταν κάτι που ήθελα, αλλά όπως και στην πρώτη γέννα, έτσι και τώρα, την περίοδο της λοχείας την περνώ με αρκετές μαύρες σκέψεις. Με σκέψεις που με τρομάζουν, με σκέψεις που δε θέλω να παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου. Προσπαθώ όμω...
  Διάβασα κάπου τα εξής λόγια: "Στην πραγματικότητα αυτό που είναι ακαταμάχητο στον έρωτα είναι αυτή η συγκινησιακή εμπειρία - όχι ο άλλος άνθρωπος. Η φράση του Νίτσε 'ερωτευόμαστε την επιθυμία μας, όχι το αντικείμενό της' είναι σημαντικό για τους ανθρώπους που βασανίζονται στον έρωτα".    Αυτό είναι κάτι που είχα συνειδητοποιήσει κάποια χρόνια πριν και έπειτα έπεφτα πάνω συνέχεια σε παρόμοιες διαπιστώσεις. Είχα καταλάβει ότι δεν ερωτευόμουν πάντα ανθρώπους. Δεν ξέρω άλλωστε αν είναι δυνατόν να ερωτευόμαστε συνέχεια κάθε άνθρωπο που γνωρίζουμε. Μπορεί για κάποιους να είναι. Πάντως αυτό που κατάλαβα στον εαυτό μου (και το βιώνουν αρκετοί άνθρωποι) είναι πως η ανάγκη μας και η επιθυμία μας να νιώσουμε αυτό το συναίσθημα είναι τέτοιες που μας κάνουν να νομίζουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι. Ερωτευόμαστε την ίδια την ιδέα του πάθους. Θέλουμε η ζωή μας να γεμίσει από αυτόν. Και έτσι γνωρίζουμε συνέχεια ανθρώπους και ισχυριζόμαστε ότι ερωτευόμαστε ξανά και ξανά ενώ μπορεί και ν...