Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

 Η πιο ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι αυτή της μητρότητας. Και σίγουρα θα αποτελεί την πιο ιδιαίτερη απ' όλες για ολόκληρη τη ζωή μου. Έχω λοιπόν την ευλογία, στα 24 μου σχεδόν χρόνια, να αποκαλώ τον εαυτό μου "μητέρα" και νιώθω τιμή για αυτό, καθώς η μητρότητα είναι μια ιερή έννοια και ο ρόλος που περικλείει είναι τεράστιος και εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το σημαντικότερο πράγμα που με απασχολεί είναι να είμαι όσο πιο καλή γίνεται σε αυτόν μου το ρόλο που αποτελεί και τον πιο μεγάλο μου στόχο. Πραγματικά προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να παρέχω στο παιδί μου όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ευτυχισμένο, δηλαδή ασφάλεια, στήριξη, αγάπη, ηρεμία, κατανόηση και στοργή. Θα προσπαθήσω επίσης να μην κάνω τραγικά λάθη που θα το στιγματίσουν και θα το πληγώσουν. Και πραγματικά όλος μου αυτός ο αγώνας με κάνει να νιώθω γεμάτη ειδικά όταν θα βλέπω να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειές μου, δηλαδή να ανθίζει το παιδί μου και να είναι ευτυχισμένο. Για εμένα το να καλύπτεται η ανάγκη της ασφάλειας είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα γιατί έτσι πρώτον αναπτύσσεις δεσμούς εμπιστοσύνης με το παιδί σου και δεύτερον νιώθει ηρεμία. Η ηρεμία είναι το παν! Θέλει αδιάκοπη δουλειά με τον εαυτό σου, μεγάλη αντίληψη και τεράστια θέληση για να τα πετύχεις όλα αυτά. Και σίγουρα να πιστέψεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Μπορώ λοιπόν να τα καταφέρω και είμαι σίγουρη για αυτό!!!


                                               

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Ένα σημαντικό βήμα που θα σε βοηθήσει για να έχεις μία καλή εικόνα - σχέση για/με τον εαυτό σου και θα σε βοηθήσει γενικότερα και στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης - αυτοπεποίθησής σου και του χαρακτήρα σου και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής σου είναι η αυτοπειθαρχία. Το να μπορείς δηλαδή να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να τηρείς τις υποσχέσεις που του δίνεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω ότι κάνω πράξη αυτό που δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου ένα αίσθημα δύναμης(όχι υπερδύναμης) με κατακλύζει και αισθάνομαι ότι είμαι ικανή να φέρω εις πέρας κάτι. Αντίθετα όταν δεν μπαίνω καν στον κόπο να πράξω αυτά που έχω σχεδιάσει, πέφτει καλώς ή κακώς η εικόνα μου, ότι δηλαδή δε μπορώ να πειθαρχηθώ. Αυτό είναι μία συνήθεια που χτίζεται σιγά σιγά. Επίσης θεωρώ ότι αν θέλεις κάτι, πρέπει να κάνεις και τις ανάλογες πράξεις. Αν εγώ θέλω να μπορώ να πιστεύω και να βασίζομαι στον εαυτό μου θα πρέπει να καλλιεργήσω την αυτοπειθαρχία μου. Αν δε με ενδιαφέρει, τότε λογικό είναι να μη μπω στον κόπο. Και δε
 Υπάρχουνε μέρες που αισθήματα ματαιότητας με κατακλύζουν. Πως τίποτα δεν έχει νόημα. Άλλες μέρες πάλι που μία αποτυχία, ένα λάθος με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη. Σαφώς δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι κάτι τραγικό, ίσα ίσα που θεωρώ πως εξελίσσεσαι και γίνεσαι σοφότερος αλλά σαν ένας άνθρωπος τελειομανής αντιμετωπίζω τον εαυτό μου κάπως πιο σκληρά θα έλεγα. Βάζω πολλούς και υψηλούς στόχους φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της υπερκόπωσης και ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος μου. Με μικρούς στόχους και με μικρά βήματα είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα επιτύχεις. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός και δραστήριος, μου αρέσει να κάνω και να μαθαίνω πράγματα αλλά αρκετές φορές προκειμένου να νιώσω ικανή, δυνατή και ξεχωριστή θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Αν δεν τα κάνω, αισθάνομαι όχι και τόσο ικανή. Ακόμα και όταν τα κάνω, πάντα βρίσκω κάτι να μην είμαι ικανοποιημένη. Όλα αυτά είναι φυσικό και επόμενο να μου προκαλούν απίστευτο άγχος και να μη μπορώ να είμαι χαρούμενη. Η αλήθεια βέβαια είναι