Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

 Υπάρχουνε μέρες που αισθήματα ματαιότητας με κατακλύζουν. Πως τίποτα δεν έχει νόημα. Άλλες μέρες πάλι που μία αποτυχία, ένα λάθος με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη. Σαφώς δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι κάτι τραγικό, ίσα ίσα που θεωρώ πως εξελίσσεσαι και γίνεσαι σοφότερος αλλά σαν ένας άνθρωπος τελειομανής αντιμετωπίζω τον εαυτό μου κάπως πιο σκληρά θα έλεγα. Βάζω πολλούς και υψηλούς στόχους φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της υπερκόπωσης και ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος μου. Με μικρούς στόχους και με μικρά βήματα είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα επιτύχεις. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός και δραστήριος, μου αρέσει να κάνω και να μαθαίνω πράγματα αλλά αρκετές φορές προκειμένου να νιώσω ικανή, δυνατή και ξεχωριστή θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Αν δεν τα κάνω, αισθάνομαι όχι και τόσο ικανή. Ακόμα και όταν τα κάνω, πάντα βρίσκω κάτι να μην είμαι ικανοποιημένη. Όλα αυτά είναι φυσικό και επόμενο να μου προκαλούν απίστευτο άγχος και να μη μπορώ να είμαι χαρούμενη. Η αλήθεια βέβαια είναι
Πρόσφατες αναρτήσεις
 Ένα σημαντικό βήμα που θα σε βοηθήσει για να έχεις μία καλή εικόνα - σχέση για/με τον εαυτό σου και θα σε βοηθήσει γενικότερα και στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης - αυτοπεποίθησής σου και του χαρακτήρα σου και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής σου είναι η αυτοπειθαρχία. Το να μπορείς δηλαδή να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να τηρείς τις υποσχέσεις που του δίνεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω ότι κάνω πράξη αυτό που δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου ένα αίσθημα δύναμης(όχι υπερδύναμης) με κατακλύζει και αισθάνομαι ότι είμαι ικανή να φέρω εις πέρας κάτι. Αντίθετα όταν δεν μπαίνω καν στον κόπο να πράξω αυτά που έχω σχεδιάσει, πέφτει καλώς ή κακώς η εικόνα μου, ότι δηλαδή δε μπορώ να πειθαρχηθώ. Αυτό είναι μία συνήθεια που χτίζεται σιγά σιγά. Επίσης θεωρώ ότι αν θέλεις κάτι, πρέπει να κάνεις και τις ανάλογες πράξεις. Αν εγώ θέλω να μπορώ να πιστεύω και να βασίζομαι στον εαυτό μου θα πρέπει να καλλιεργήσω την αυτοπειθαρχία μου. Αν δε με ενδιαφέρει, τότε λογικό είναι να μη μπω στον κόπο. Και δε
 Η πιο ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι αυτή της μητρότητας. Και σίγουρα θα αποτελεί την πιο ιδιαίτερη απ' όλες για ολόκληρη τη ζωή μου. Έχω λοιπόν την ευλογία, στα 24 μου σχεδόν χρόνια, να αποκαλώ τον εαυτό μου "μητέρα" και νιώθω τιμή για αυτό, καθώς η μητρότητα είναι μια ιερή έννοια και ο ρόλος που περικλείει είναι τεράστιος και εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το σημαντικότερο πράγμα που με απασχολεί είναι να είμαι όσο πιο καλή γίνεται σε αυτόν μου το ρόλο που αποτελεί και τον πιο μεγάλο μου στόχο. Πραγματικά προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να παρέχω στο παιδί μου όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ευτυχισμένο, δηλαδή ασφάλεια, στήριξη, αγάπη, ηρεμία, κατανόηση και στοργή. Θα προσπαθήσω επίσης να μην κάνω τραγικά λάθη που θα το στιγματίσουν και θα το πληγώσουν. Και πραγματικά όλος μου αυτός ο αγώνας με κάνει να νιώθω γεμάτη ειδικά όταν θα βλέπω να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειές μου, δηλαδή να ανθίζει το παιδί
  Συνηθίζω να εμπνέομαι από τις δύσκολες και σκοτεινές ημέρες... Και αυτές καλώς ή κακώς υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Το θέμα είναι να μάθουμε να ζούμε με αυτές και με όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Ποτέ δε θα πάψουν να υπάρχουν. Το σημαντικό είναι να αποδεχτούμε ότι η ζωή δε θα κυλά πάντα ήρεμα και αισιόδοξα.. Και να θυμόμαστε επίσης ότι και οι αρνητικές ημέρες θα περάσουν. Όλα κάνουν τον κύκλο τους και καλό είναι να μάθουμε να κυλάμε με αυτούς τους ρυθμούς. "Τα πάντα ρει" όπως είπε και ο Ηράκλειτος. Η αποδοχή αποτελεί το σημαντικότερο κλειδί για την εσωτερική ηρεμία. Αν μάθουμε να αφεθούμε, να εμπιστευτούμε τη φυσική και ομαλή αυτή ροή της ζωής θα είμαστε πιο κοντά ως προς την ηρεμία που αποζητάμε όλοι μας. Ας μην τρομάζουμε κάθε φορά που μας επισκέπτονται συννεφιασμένες και μουντές μέρες. Να θυμόμαστε ότι η επόμενη είναι μία άλλη ημέρα και μία νέα αρχή. Όλα- θετικά και αρνητικά- είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής και καλό είναι να δουλέψουμε με τον εαυτό μας για να το
 Διαβάζοντας στο βιβλίο του Γκάντι  "Το δώρο του θυμού" ότι οι αγορές δημιουργούν μονάχα βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση, η οποία ξεθωριάζει γρήγορα, και πως πολύ μεγαλύτερη χαρά θα βρούμε σε πράγματα που δημιουργούμε παρά σε πράγματα που αγοράζουμε και πετάμε, αναλογίζομαι πως και εγώ συνέχεια παρασύρομαι από τον καταναλωτισμό της κοινωνίας μας και πέφτω θύμα του. Η συνεχής επιθυμία για υλικά αγαθά πολλές φορές γίνεται αυτοσκοπός και μετατρέπεται σε μία διαδικασία όπου μόνο άγχος μας γεμίζει, καθώς γίνεται εμμονή. Χάνουμε το ουσιαστικό νόημα της ζωής και την αληθινή χαρά πιστεύοντας πως οι ανασφάλειές μας και τα κενά μας θα εξαφανιστούν με τις αγορές. Όμως, αν παρατηρήσουμε, θα δούμε πως αυτή η ικανοποίηση φεύγει αμέσως και μετά πάλι έρχεται η θλίψη και μετά πάλι σπεύδουμε να πέσουμε με τα μούτρα στις αγορές. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Επίσης δημιουργούμε στον εαυτό μας ψεύτικες ανάγκες μη σκεπτόμενοι τι πραγματικά χρειαζόμαστε στη ζωή μας ή συγκρινόμαστε με άλλους και τους ανταγων
 Παγιδευόμαστε μέσα στην καθημερινότητα, μέσα σε άγχη, ανασφάλειες και αβεβαιότητες. Πολλές φορές η ζωή μπορεί να μοιάζει μάταιη, εντελώς μαύρη και κουραστική. Υπάρχουν στιγμές που θες να τα παρατήσεις όλα, να κάνεις μία παύση και να παγώσεις το χρόνο. Υπάρχουν μέρες που θες να μείνεις για πάντα στο κρεβάτι σου, απομονωμένος από όλους και όλα, χαμένος μέσα σε έναν δικό σου κόσμο. Ο φόβος και το άγχος σε τρομάζουν, τρώνε τη σάρκα σου, οι ελπίδες σου καταρρέουν και απελπίζεσαι. Άπειρες φορές τα έχω αισθανθεί όλα αυτά με χειρότερο εχθρό μου το άγχος, το οποίο με επισκέπτεται μέρα και νύχτα, ακινητοποιώντας με και αφαιρώντας μου στιγμές χαράς και ηρεμίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί να αφήσω τα πάντα και να μείνω στάσιμη, επιλέγοντας δηλαδή την πιο εύκολη λύση. Αλλά τελικά συνειδητοποιώ ότι είμαι δυνατή από τη στιγμή που συνεχίζω και επιμένω να αγωνίζομαι και να προσπαθώ, να ψάχνω και να μαθαίνω, να εξελίσσομαι και να προχωρώ. Μέχρι πριν δυο και τρία χρόνια θα ξυπνούσα κατά βά
  Ένας Γερμανός ποιητής είπε πως ο άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα, και αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό. Πράγματι ο άνθρωπος ανθίζει, λάμπει, ακτινοβολεί, γεμίζει αγάπη και αισιοδοξία και πετυχαίνει, εάν ποτίζει τον εαυτό του με λόγια όμορφα και με ασχολίες και συνήθειες καλές για το νου, το σώμα και την ψυχή του. Η αυτοεκτίμηση και η αυτοαγάπη συνοδεύονται και από ανάλογες πράξεις, από τέτοιου είδους συμπεριφορές, προσπαθείς δηλαδή να προσφέρεις προς εσένα ό,τι καλύτερο μπορείς, προσφέρεις στον εαυτό σου τη χαρά και την ηρεμία, την ανακούφιση και την ελπίδα, τη φροντίδα και την κατανόηση. Προσπαθείς να αποφύγεις οτιδήποτε βλαβερό και τοξικό προς εσένα, ανθρώπους, συνήθειες, κακές σκέψεις που σε καταβάλλουν και σε φθείρουν ψυχολογικά. Βάζεις εσένα ως προτεραιότητα, προσπαθείς να σου δώσεις τα πιο πολύτιμα εφόδια για να μην σε αφ