ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ

                 ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ...                                          


                 Περιπλανιόμουν σε δρόμους μοναχικούς, βυθιζόμενη σε χάος απύθμενο,
                 με ψυχή ερημωμένη, ξεχνώντας τα πρόσωπα που με αγαπούσαν πραγματικά.
                 Πλήγωνα τον εαυτό μου και έσπαγα κομμάτια του θυσιάζοντας τα όνειρά μου

                 και ζητώντας εναγωνίως την επιβεβαίωση στη ματιά κάθε ανθρώπου.
                 Η μελαγχολία και μια βαθειά έντονη θλίψη άπλωναν το πέπλο τους πάνω μου
                 και εγώ προσπαθούσα να καλύψω το κενό μου με ανώφελους τρόπους.
                 Κάθε επιλογή και κάθε πράξη μου ήταν και ένα ράγισμα στην καρδιά μου.
                 Σερνόμουν με μάτια δακρυσμένα και ψυχή ''παραφουσκωμένη'' 

                 από συναισθήματα στη δική μου κόλαση και παρακαλούσα 

                 για τη λύτρωση.

                 Οι ελπίδες μου αρκετές φορές έσβηναν μπροστά στο μαύρο 

                 που απλωνόταν και οι ενοχές κουρέλιαζαν το είναι μου.
                 Όμως ο άνθρωπος χωρίς έστω ένα ίχνος ελπίδας δε ζει.
                 Υπήρχαν μέρες, που παρότι δεν είχε ξημερώσει ακόμη για εμένα,
                 εξακολουθούσα να πιστεύω.
                 Κουραζόμουν άλλοτε με το να προσπαθώ να δώσω εξηγήσεις 

                 και λύσεις και άλλοτε μένοντας απλά απαθής στο οτιδήποτε.
                 Ένιωθα αρκετές φορές νεκρωμένη, την απελπισία

                 να καταλαμβάνει την ύπαρξή μου. 

                 Αλλά εκεί σε μια γωνιά υπήρχε το κομμάτι

                 της ελπίδας και των ονείρων.

                 Αυτό με κρατούσε ζωντανή. 
                 Μετά από πόνο και αγωνία επιτέλους ήρθε η στιγμή.
                 Η στιγμή που άρχιζα να ενώνω τα κομμάτια μου και 

                 να χτίζω από την αρχή τη ζωή μου.
                 Άντλησα δύναμη από αυτή τη δοκιμασία,

                 έλαβα πολλά μαθήματα, απέκτησα έμπνευση

                 και ανακάλυψα νέες πτυχές μου.
                 Έζησα ένα μικρό υπαρξιακό ταξίδι, 

                 για το οποίο εν τέλει είμαι ευγνώμων!!