Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;

 Χριστούγεννα! 
 Ημέρες άγιες, ιδιαίτερες, ευλογημένες, χαρούμενες, αισιόδοξες...Ημέρες κατά τις οποίες σχεδιάζουμε ταξίδια και αποδράσεις, τρέχουμε να ικανοποιήσουμε την καταναλωτική μας μανία, σπαταλάμε του κόσμου τα χρήματα, τρώμε και πίνουμε μέχρι τελικής πτώσεως, χωρίς να έχουμε αφήσει λίγο χώρο στην ψυχή μας να σκεφτούμε ότι αυτή τη στιγμή, όπως και κάθε άλλη άλλωστε, που εμείς διασκεδάζουμε, άλλοι άνθρωποι υποφέρουν στα νοσοκομεία, στις ψυχιατρικές κλινικές, στα ορφανοτροφεία, στους δρόμους, που όχι μόνο στερούνται την αγάπη και συντροφεύουν με τη μοναξιά τους, αλλά δεν διαθέτουν ούτε τα πολύ πιο απλά, ένα γλυκό, ένα ρούχο, ένα παιχνίδι, τη ζεστασιά του σπιτιού. Γονείς που αγοράζουν στα παιδιά τους δέκα χιλιάδες δώρα σαν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα και παιδιά που ζουν χωρίς γονείς, παιδιά που μεγαλώνουν φοβισμένα μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, παιδιά που δεν μπορούν να παίξουν, να γελάσουν, παιδιά που δεν μπορούν να λάβουν ένα δώρο, γιατί ζουν μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, μάτια βουρκωμένα και χείλη δίχως χαμόγελο, καρδιές αδικημένες...Περπατάμε αδιάφοροι στους δρόμους και αγνοούμε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας . Αναισθητοποιούμαστε εντελώς και ξεχνάμε την αληθινή αξία των πραγμάτων σε αυτή τη ζωή. Εξάλλου το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι αυτό, είναι κάτι πολύ πιο βαθύ. Μεταφέρει το μήνυμα της ελπίδας και της αγάπης, της προσφοράς και της σωτηρίας. Βάζουμε ένα τοίχο μπροστά μας και δεν αφήνουμε κανέναν άλλον να περάσει, κάνουμε πέτρα την καρδιά μας ή απλά, ακόμη χειρότερα, είμαστε ναρκωμένοι από την αδιαφορία.. Ξεχνάμε, μέσα σε όλα τα άλλα, να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι.  Αν δοκιμάσουμε να κοιτάξουμε και λίγο παραπέρα από τον εαυτό μας και να αφήσουμε κάτι καλό, θα νιώσουμε απίστευτα υπέροχα.. Δε λέω να μην περνάμε καλά, να μη διασκεδάζουμε.. Όλα τα χρειαζόμαστε. Αλλά να μην είναι αυτοσκοπός και παραμελούμε τα πιο ουσιαστικά. Ας απλώσουμε το χέρι μας σε κάποιον, ας συγχωρέσουμε, ας βοηθήσουμε έστω με τη σκέψη μας, αυτό δείχνει εξάλλου τεράστια δύναμη ανθρώπου.. Ας κάνουμε μια στροφή προς το πιο ουράνιο...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Η πιο ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα είναι αυτή της μητρότητας. Και σίγουρα θα αποτελεί την πιο ιδιαίτερη απ' όλες για ολόκληρη τη ζωή μου. Έχω λοιπόν την ευλογία, στα 24 μου σχεδόν χρόνια, να αποκαλώ τον εαυτό μου "μητέρα" και νιώθω τιμή για αυτό, καθώς η μητρότητα είναι μια ιερή έννοια και ο ρόλος που περικλείει είναι τεράστιος και εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το σημαντικότερο πράγμα που με απασχολεί είναι να είμαι όσο πιο καλή γίνεται σε αυτόν μου το ρόλο που αποτελεί και τον πιο μεγάλο μου στόχο. Πραγματικά προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να παρέχω στο παιδί μου όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ευτυχισμένο, δηλαδή ασφάλεια, στήριξη, αγάπη, ηρεμία, κατανόηση και στοργή. Θα προσπαθήσω επίσης να μην κάνω τραγικά λάθη που θα το στιγματίσουν και θα το πληγώσουν. Και πραγματικά όλος μου αυτός ο αγώνας με κάνει να νιώθω γεμάτη ειδικά όταν θα βλέπω να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειές μου, δηλαδή να ανθίζει το παιδί
 Ένα σημαντικό βήμα που θα σε βοηθήσει για να έχεις μία καλή εικόνα - σχέση για/με τον εαυτό σου και θα σε βοηθήσει γενικότερα και στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης - αυτοπεποίθησής σου και του χαρακτήρα σου και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής σου είναι η αυτοπειθαρχία. Το να μπορείς δηλαδή να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να τηρείς τις υποσχέσεις που του δίνεις. Εγώ προσωπικά όταν βλέπω ότι κάνω πράξη αυτό που δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου ένα αίσθημα δύναμης(όχι υπερδύναμης) με κατακλύζει και αισθάνομαι ότι είμαι ικανή να φέρω εις πέρας κάτι. Αντίθετα όταν δεν μπαίνω καν στον κόπο να πράξω αυτά που έχω σχεδιάσει, πέφτει καλώς ή κακώς η εικόνα μου, ότι δηλαδή δε μπορώ να πειθαρχηθώ. Αυτό είναι μία συνήθεια που χτίζεται σιγά σιγά. Επίσης θεωρώ ότι αν θέλεις κάτι, πρέπει να κάνεις και τις ανάλογες πράξεις. Αν εγώ θέλω να μπορώ να πιστεύω και να βασίζομαι στον εαυτό μου θα πρέπει να καλλιεργήσω την αυτοπειθαρχία μου. Αν δε με ενδιαφέρει, τότε λογικό είναι να μη μπω στον κόπο. Και δε
 Υπάρχουνε μέρες που αισθήματα ματαιότητας με κατακλύζουν. Πως τίποτα δεν έχει νόημα. Άλλες μέρες πάλι που μία αποτυχία, ένα λάθος με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη. Σαφώς δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι κάτι τραγικό, ίσα ίσα που θεωρώ πως εξελίσσεσαι και γίνεσαι σοφότερος αλλά σαν ένας άνθρωπος τελειομανής αντιμετωπίζω τον εαυτό μου κάπως πιο σκληρά θα έλεγα. Βάζω πολλούς και υψηλούς στόχους φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της υπερκόπωσης και ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος μου. Με μικρούς στόχους και με μικρά βήματα είναι πολύ πιο σίγουρο ότι θα επιτύχεις. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος δημιουργικός και δραστήριος, μου αρέσει να κάνω και να μαθαίνω πράγματα αλλά αρκετές φορές προκειμένου να νιώσω ικανή, δυνατή και ξεχωριστή θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Αν δεν τα κάνω, αισθάνομαι όχι και τόσο ικανή. Ακόμα και όταν τα κάνω, πάντα βρίσκω κάτι να μην είμαι ικανοποιημένη. Όλα αυτά είναι φυσικό και επόμενο να μου προκαλούν απίστευτο άγχος και να μη μπορώ να είμαι χαρούμενη. Η αλήθεια βέβαια είναι