ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ;

                                                   ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ;

   Το ερώτημα, " Πού είναι η αγάπη; ", το θέτω εμπνευσμένη από το βιβλίο " Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις ". Στην πραγματικότητα θα αναδείξω δύο θεματικούς άξονες αυτού του βιβλίου, γιατί πιστεύω πως πρέπει να αναδειχθούν και να σας αγγίξουν, όπως άγγιξαν και εμένα. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά σημεία του, αλλά για να μη γίνω κουραστική, θα τοποθετηθώ στα δύο που ξεχώρισα και που πιστεύω ότι λείπουν από την κοινωνία μας. 

Αυτό που έχει χαθεί δυστυχώς και δύσκολα το βρίσκεις είναι η αγάπη. Η αγάπη η αληθινή. Η αγάπη η ανιδιοτελής, που δεν περιμένει ανταλλάγματα. Αλλά αυτή που δίνεται όχι για κάποιο σκοπό, όχι δηλαδή για να πάρει κάτι πίσω. Όπως είπε και ο συγκεκριμένος συγγραφέας " Αγαπάω, γιατί θέλω να αγαπάω ". Μένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας και δεν μας ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο αν υποφέρει ο διπλανός μας. Έχουμε γίνει ξένοι μεταξύ μας. Έχουμε χάσει κάθε στενή και ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους γύρω μας και αυτό κυρίως για να μην πληγωθούμε. Προτιμάμε να κοιτάζουμε μόνο πως θα είμαστε εμείς καλά. Προτιμάμε να μην αισθανόμαστε αυτά τα μοναδικά συναισθήματα, προτιμάμε να τα απορρίπτουμε. Όμως εγώ έχω να πω πως έτσι χάνουμε τη ζωή μέσα από τα χέρια μας. Δε μαθαίνουμε να κλαίμε, να γελάμε, να θλιβόμαστε, να ερωτευόμαστε και συνεπώς δε ζούμε. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Μία άκρως αντίθετη ποικιλομορφία χρωμάτων και συναισθημάτων. Περιοριζόμαστε και έτσι περιορίζουμε και τον άλλον να δείξουμε οτιδήποτε αισθανόμαστε. Έχουμε πάψει να προσφέρουμε ένα χαμόγελο ακόμα και σε έναν άγνωστο και αν το κάνουμε, ή δε θα πάρουμε ανταπόκριση ή θα μας περάσουν για τρελούς. Και αν θελήσουμε να βοηθήσουμε κάποιον που έχει πραγματική ανάγκη ή βάλουμε κάποια στιγμή πάνω από εμάς κάποιον άλλον, εάν προτιμήσουμε κάποια φορά να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στο να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει ο άλλος αντί να βγούμε τη βόλτα μας ή να πάρουμε τον υπνάκο μας ή εάν έχουμε για παράδειγμα όνειρο ζωής να δώσουμε απλόχερα τη βοήθειά μας σε άτομα τα οποία είναι μόνα, φτωχά ή δυστυχισμένα αντί να έχουμε για όνειρο ζωής να γίνουμε πλούσιοι, θα μας περάσουν για ηλίθιους. Γιατί εκεί έχουμε φτάσει. Όμως μάλλον δεν έχεις δοκιμάσει να κάνεις κάτι καλό, δεν έχεις δοκιμάσει να ξεφύγεις για λίγο από τα όρια του ατομικισμού σου. Γιατί αν το είχες κάνει, θα είχες νιώσει αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα και θα το είχες κρατήσει. Όλοι διψάμε για αγάπη. Όλοι έχουμε ως βαθύτερο αίτημα της καρδιάς μας να αγαπηθούμε κι ας μην το παραδεχόμαστε μερικοί.             

Κι ας περάσω στο δεύτερο σημείο του βιβλίου, το οποίο συνδέεται άμεσα με το παραπάνω. Δε ρισκάρουμε. Μένουμε στάσιμοι. Δε ρισκάρουμε στο να αγαπήσουμε και να δώσουμε. Γιατί φοβόμαστε μην πονέσουμε. Τα πάντα είναι αβέβαια και ρευστά. Όλα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Ο άνθρωπος όμως που δεν παίρνει κανένα ρίσκο δεν είναι ελεύθερος και σίγουρα δεν αναπτύσσεται. Δεν είναι κακό να κλαις, να πονάς. Εάν το σπρώχνεις μακριά, πρώτον στην ουσία δεν αποδέχεσαι και αυτή την πλευρά της ζωής και δεύτερον καταπιέζεσαι. Καλό είναι να απελεθευρωνόμαστε από αυτά που μας φυλακίζουν. Αν νιώθεις πως θες να κλάψεις, κάνε το. Δεν είσαι άψυχος, ούτε αναίσθητος. Απλά μετά σήκω και συνέχισε! Είμαι άνθρωπος. Κλαίω, γελάω, απογοητεύομαι, ενθουσιάζομαι, πληγώνομαι, χαίρομαι, ονειρεύομαι, απελπίζομαι, ελπίζω, αγαπάω, προδώνομαι. Από αυτά και μόνο ξέρω πως είμαι ζωντανός.  Και πράγματι, αν θέλουμε να μην αισθανόμαστε, επειδή τρέμουμε στην ιδέα του πόνου, κατά κάποιον τρόπο είμαστε νεκροί. Ζήσε. Μη μένεις άλλο στάσιμος κι υποδουλωμένος, μη μένεις άλλο φυλακισμένος στον ίδιο σου τον εαυτό. Συνειδητοποίησε ποιος είσαι, ποια είναι η ζωή, τι θέλεις από τη ζωή. Νιώσε την ολοκληρωτικά. Ό,τι έχει να σου δώσει, δέξου το. Βίωσε την έντονα, με πάθος, μην την αφήνεις να χάνεται. Αγάπα. Πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους γύρω σου. Γιατί ό, τι είσαι και ό,τι βλέπεις σε εσένα, αυτό θα δίνεις και στους άλλους. Και αν δε μπορείς να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό σου, δε μπορείς να προσφέρεις τίποτα σε κανέναν. Εν ολίγοις, για εμένα το τρίπτυχο στον τίτλο του βιβλίου " Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις ", αποτελεί και το νόημα της ζωής! Μην το ξεχνάς! Να ζεις με όλη την έννοια της λέξης!