Φόβος για το αύριο, φόβος για το άγνωστο, φόβος για την επιβίωση, φόβος για τον θάνατο και ένα σωρό άλλοι φόβοι μαστιγώνουν τον σημερινό άνθρωπο επιδρώντας τόσο στην ψυχή και το νου του όσο και στο σώμα του. Είναι ένα συναίσθημα φυσικό που μπορεί να κινητοποιήσει το άτομο να δράσει. Αν όμως δε μπορεί να το διαχειριστεί και το αφήσει να το κυριεύσει, του γίνεται εμμονή με αποτέλεσμα να το οδηγεί στην απόγνωση, την απελπισία και να το παρακωλύει στην καθημερινότητά του. Εμποδίζει το άτομο να ζήσει μια ζωή αισιόδοξη και το κλείνει σε έναν μικρόκοσμο όπου αρνείται να ρισκάρει και κάνει με αυτόν τον τρόπο μόνιμη συντροφιά του τον φόβο.
Σε μία εποχή όπου όλα κινούνται πολύ γρήγορα, οι ανθρώπινες σχέσεις παγώνουν και οι αληθινές αξίες ξεθωριάζουν πρώτος φόβος είναι αυτός της μοναξιάς. Ο άνθρωπος τρομάζει μπροστά στην ιδέα του να ζει μόνος και αυτό ίσως συμβαίνει γιατί τον τρομάζει ο ίδιος του ο εαυτός. Τον φοβίζει η σιωπή, τον φοβίζει η εσωτερική αναζήτηση και ο αγώνας που πρέπει να καταβάλλει για να είναι ευτυχισμένος μόνος του. Πολλές φορές οδηγείται σε πράξεις που βλάπτουν την ψυχή του ή αναλώνεται σε καταστάσεις και ανθρώπους για να νικήσει τον φόβο αυτό της μοναξιάς. Στην ουσία όμως χάνει τον ίδιο του τον εαυτό σε μία εσωτερική του πάλη να ξεγελάσει τη φωνή μέσα του. Φοβάται λοιπόν να μείνει μόνος, φοβάται να στηριχτεί στα πόδια του και, στην αγωνία του να καλύψει το κενό αυτό, στρέφεται σε λάθος μονοπάτια.
Φόβος για το άγνωστο. Τόσο όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και κάθε είδους απόφαση που καλείται να πάρει κάποιος. Δε ρισκάρει, γιατί τον τρομάζει το ενδεχόμενο της απογοήτευσης, της αποτυχίας. Επιλέγει να μείνει στάσιμος και να μην κάνει το βήμα να εξελιχθεί, να αναπτυχθεί, να μάθει και να ζήσει. Τον τρομάζουν οι πληγές και τα λάθη του παρελθόντος μη μπορώντας να ξεφύγει από αυτά επηρεάζοντας τις επιλογές που πρέπει να πάρει στο παρόν. Φοβάται να ξεπεράσει τους περιορισμούς και τα όριά του, φοβάται να δώσει αγάπη, φοβάται να εκφραστεί και φοβάται να πειραματιστεί. Δεν ξεφεύγει από τα όρια του ατομικισμού του και κλείνεται σ' έναν δικό του κόσμο όπου μόνο ο εαυτός του πρωταγωνιστεί. Εδώ κρύβεται και ο φόβος της δέσμευσης. Είναι πολλοί αυτοί που αισθάνονται έναν φόβο που τους εμποδίζει να συνάψουν διαπροσωπικές σχέσεις, ιδίως ερωτικές, εξαιτίας διαφόρων πληγών που άφησαν τα σημάδια τους και στάθηκαν η αιτία να κλειστούν σε ένα ασφαλές "καβούκι".
Σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης ο άνθρωπος αγχώνεται και αγωνιά επίσης για το τι μέλλει η επόμενη μέρα, η επόμενη εβδομάδα, ο επόμενος χρόνος. Ιδίως σε μία εποχή όπου η οικονομική ύφεση κυριαρχεί και η εργασιακή εκμετάλλευση μαστίζει, ο άνθρωπος πολλές φορές χάνει την ελπίδα του και απελπίζεται. Ο φόβος και το άγχος τρώνε σιγά σιγά τη δύναμή του και παραλύουν το μυαλό του. Σκοτώνουν τη χαρά του για ζωή θάβοντας τα όνειρά του και σταματώντας να παλεύει για ένα ανώτερο επίπεδο ζωής.
Ποικίλλουν οι φόβοι από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όλοι διακατέχονται από ανασφάλειες, εμμονές, φοβίες, αυτό όμως πρέπει και να είναι το μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό τους, να παλεύουν δηλαδή να τους καταπολεμούν για να κάνουν ένα βήμα παραπάνω στην ευτυχία τους, στην απελευθέρωσή τους.
Συγκεκριμένα, ασφαλιστική δικλείδα είναι η ελπίδα, η πίστη. Είναι το καράβι πάνω στο οποίο πρέπει να πλεύσουμε όλοι για να μπορούμε να νικούμε τους καθημερινούς θανάτους στους οποίους υποβαλλόμαστε. Η πίστη στο Θεό, η πίστη στη ζωή, η πίστη πως καλύτερες μέρες θα έρθουν, η πίστη στην ομορφιά αυτού του κόσμου απελευθερώνει τα δεσμά του φόβου και λυτρώνει τις ανθρώπινες ψυχές.
Πολύ σημαντικό αποτελεί το εξής. Να εμπιστευτούμε τη ροή της ζωής και να συνειδητοποιήσουμε πως δε μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο των πάντων. Το μεγαλείο και το ενδιαφέρον της ζωής βρίσκεται στο απρόβλεπτο. Είναι μία εξερεύνηση η ζωή και αν δεν έχουμε την τόλμη να ρισκάρουμε αλλά μείνουμε παγιδευμένοι στα δίχτυα του φόβου, θα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που θα αντιληφθούμε ότι δε ζήσαμε όπως θέλαμε και θάψαμε βαθιά μέσα μας τα πάντα.
Πρέπει εκτός των άλλων να αποδεχτούμε και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων και της ζωής. Πως κάθε ενδεχόμενο είναι ανοιχτό. Πως θα πληγωθούμε, θα αποτύχουμε, θα χάσουμε αλλά όλα αυτά δεν είναι μία μόνιμη κατάσταση. Επιβάλλεται με αισιοδοξία να πολεμούμε και να μην αφήνουμε κάθε κακό να μας κυριεύει, να μας ρίχνει κάτω και να μη μας επιτρέπει να σηκωνόμαστε και να ζούμε. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο που σκεφτόμαστε και διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις.
Μη συμβιβαζόμαστε λοιπόν σε μία ζωή γεμάτη αμφιβολίες, αβεβαιότητα και φόβο. Να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε με δύναμη σε ένα καλύτερο μέλλον όπου ο καθένας προσωπικά θα χαράζει τη δική του πορεία και θα έχει την ευθύνη των πράξεών του. Να μην εγκλωβιζόμαστε στους φόβους που το ίδιο μας το μυαλό γεννά. Μην το αφήσουμε να γίνει εχθρός μας. Μόνο τότε θα απελευθερωθούμε!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου